Het juweel Colombia…

En wat mag ik me bevoorrecht voelen dat ik na ruim 6 maanden van huis te zijn en kennisgemaakt te hebben met een aantal prachtige stukjes van onze wereld, nu tot slot nog een juweeltje te mogen aanraken, voelen en opsnuiven ;-)…
Samen met 2 reisgenoten en een Bogotano (de gids)…
…van 2650m hoogte in Bogota (waar ’s avonds de cocaine zo ter koop aangeboden wordt als je op straat loopt)…
…door het groene berglandschap naar de Rio Negro (shotje daarvan door een buiteling vanaf de raft tijdens het raften is toch niet echt aan te bevelen…)….
…naar het pittoreske provinciestadje Honda…
…naar de jungle aan de Rio Claro alwaar slapen in een halfopen cabana aan de rivier, een geweldige grottenexpeditie maken met wandeling door primair regenwoud, de grot in en daar lopen door een rivier en springen in pooltjes met helm en hoofdlamp in het pikkedonker onder het gekrijs van gaucharovogels…
…naar Medellin alwaar middels een parapentvlucht (met turbulentie) een geweldig uitzicht over het dal…
…naar het Caribische Colombia…
…en aldaar op trekking gedurende 7 nachten in hangmatten naar eerst het Parque Nacional Tayrona met mangrove, schitterende stranden, palmbomen, rotsformaties en kleurrijke vogels en vlinders en vervolgens door het regenwoud een stukje bergop de heilige Sierra Nevada van Santa Marta (5800m hoog rechtstreeks verrijzend uit de oceaan) met als einddoel Ciudad Perdida (de Verloren Stad): een archeologische vondst waar de Tayrona-indianen honderden jaren hebben geleefd met een eigen beschaving; deze trekking had behalve wat voeten in de aarde ook in het water (door de rivieren) en was weer een heerlijke work-out in de natuur ☺…
…en ik mezelf dan in 1 zin 3 talen hoor praten (Engels voor mijn reisgenoten met de gids, Nl, en Spaans wat ik de laatste 6 weken goed heb kunnen bijspijkeren ☺; dan leer je de 3 betekenissen van cola; wie ze weet mag het zeggen ;-))…
…om daarna weer terug te keren naar de bewoonde wereld in Santa Marta en na een week weer echt schoon te zijn en ook even van de ‘peluqueria’ (kapper, dus ja lekker licht aan het hoofd nu ;-)) gebruik te maken zodat alle jungle weer verwijderd werd…
…alwaar we natuurlijk ook het sterfhuis van de in Zuid-Amerika verafgode Simon Bolivar moesten zien ;-)…
…om vervolgens als toetje mezelf thuis te voelen in de parel van Zuid-Amerika: Cartagena, wat een geweldige stad met knusse pleintjes, muziek op straat, houten balkonnetjes met fleurige bloemen, uitzicht op de oceaan, een geweldige skyline van witte wolkenkrabbers en daar nog even van een heerlijke ontspandag aan de ‘Playa Blanca’ te mogen genieten…
De rugzak staat weer gepakt om naar Nederland terug te keren en mijn rugzak is mooi gevuld met alle ervaringen en belevenissen van Suriname, Trinidad & Tobago, Venezuela en Colombia… De rugzak gaat elders weer uitgepakt worden om de inhoud te gebruiken…!