Joehoeee! Ik mag blijven!

Antwoord op quiz 2 werd bijna helemaal goed beantwoord door Jeroen: inderdaad was ik die zaterdag Julie (Nederlandse dierenarts die ook tijdelijk in Paramaribo werkt) aan het assisteren bij sterilisaties en castraties in het dierenasiel; ik zeg bijna, want er zijn denk ik nog veel meer zwerfhonden die deze ingreep zouden moeten ondergaan dan het getal dat hij noemde…
Onlangs heeft ook deel 2 ‘missie verblijfsvergunning’ zich voorgedaan (zie het 1e verslag voor deel 1). Ik werd gebeld dat het MKV klaar lag en dan ik met paspoort, aanvraagbriefje en pasfoto naar het loket mocht komen om hem op te halen. Met goede moed stond ik dus op maandagochtend om 7.10u (ze zouden 7u open gaan) voorafgaande aan de werkdag bij het loket van de Vreemdelingendienst, en om 7.30u besloten ze open te gaan. Gelukkig mocht ik direct langs het aanmeldingsloket zonder te wachten, en hoefde bij loket 2 slechts even te wachten om doorgestuurd te worden met een A4 met goedkeuring naar het loket van de Vreemdelingenpolitie. Aldaar werd ik ingeschreven terwijl de dames achter het loket van elkaar een atenololletje namen om ook eens uit te proberen (voor de medici onder ons: nieuwste middel om af te vallen volgens hen ;-)). Aldus dacht ik klaar te zijn, maar nee…., uiteraard niet, want ik werd gesommeerd me nu te melden bij Hoofdkantoor CBB (burgerzaken) aan de overkant van de straat, waar bleek dat ik eigenlijk nogmaals (al gedaan in Nl) geboorte-akte en verhuisbericht moest laten zien om me daar te kunnen inschrijven. Die had ik niet mee want dat was me niet verteld door de telefoon toen ik vroeg wat mee te nemen, en bovendien sta ik ook nog ingeschreven in Nl en heb geen verhuisbericht daarvan. Dus, weer paar formulieren invullen, en gelukkig evengoed door mogen voor de volgende ronde naar loket Inspectie, waar nogmaals alles wordt bekeken en ik stempel nummer 4 krijg voor vandaag. Maar ook dat blijkt nog niet genoeg, want nu moet ik me nog inschrijven bij het Wijkkantoor CBB. Inmiddels is de werkdag wel begonnen en dat wordt dus een project voor de volgende dag. Daar hebben ze dan in ieder geval wel veel plezier aan het werk als ze eenmaal opgestart zijn (eerst moet je zorgen dat je haar goed zit, dat je etui geordend is, dat je lunchpakket op z’n goede plaats staat, dat de computers zijn afgestoft, en dat je even hebt zitten niksen), en dan krijg ik stempel nummer 5 en 6 en mag ik blijven! ☺ Als ik dat in het ziekenhuis meld, zijn de zusters helemaal verheugd omdat ze denken dat ik nu voorgoed blijf en zijn toch wat teleurgesteld als ik zeg toch in januari weer weg te gaan…
Vorig weekend dit geheel maar gevierd met een weekendje op de fiets naar Plantage Frederiksdorp samen met een buurvrouw. Ontzettend gezellig maar wel warm op de fiets (ondanks ons echte SU fietstempo; dwz zo langzaam fietsen dat je bijna omvalt). En dit weekend van vrijdagochtend (ja, we hadden weer een feestdag ;-)) t/m maandagochtend dienst. Al heel wat opnames en consulten verricht en gistermiddag voelde ik me even een callcentre B-). En dan word je gebeld vanuit het binnenland over een jongedame met waarschijnlijk een hyperglycemisch coma (coma door heel hoog suiker bij suikerziekte), vraag je of ze alvast vocht en insuline willen geven alvorens het vliegtuig te bestellen, en krijg je terug dat er in het binnenland geen insuline is…. Soms moet je het NOG eenvoudiger maken klaarblijkelijk ;-)… No span!