Terug van weg geweest!

Tjee, en eigenlijk zou ik zaterdag 17 mei weer in het Amsterdamse zijn, maar dan zit je zo maar een dag eerder ‘thuis’ op Bonaire ☺. Voelt toch ook echt beetje zo. Warm welkom terug en nu alweer twee weken in het ritme, maar toch nog zo wat terug mijmerend aan de vakantie. Panama was een prachtige uitstap! Wat een groen land, ontzettend vriendelijke, bescheiden en behulpzame mensen, en wat een activiteiten kan je daar ondernemen. Van dobberen in een vrachtwagenband door de rivier (de activiteit zat ‘m in de stroomversnellingen…!), tot een uitputtende hike de Volcan Baru (=hoogste punt van Panama, 3478m) op (let wel: onder de sterrenhemel in 6.5uur omhoog, want dan ben je tenminste bij de zonsopgang aldaar; uitzicht op 2 oceanen!! Maar au, de hele weg moet ook weer terug…), tot ge-wel-di-ge duiken tussen de haaien bij Coiba (ook wel Galapagos van Panama genoemd), tot een wandeling door het stadspark in Panama Stad van 4 uur met oeh’s en ah’s om de luiaarden (vrij vertaald voor de toeristen lazy horses ;-)) en toekans, tot een wandeling op blote voeten door de cacaoplantage omdat de slippers het ook niet hielden in de modder tijdens een regenbuitje (tja, begin regenseizoen; maar dat kon ons niet deren: je pakt goed voorbereid of je paraplu – hoe bedoel je toerist –, of je maakt een mooie glijder IN de modder als je net zegt dat je ondanks de gladheid mooi droog over was). We hebben genoten!
En nu dan nog 2 weken genieten van Bon. Uitwerking van de nieuw ingevoerde protocollen/werkinstructies, en – gewoon omdat het kan – op een Hemelvaartsdag of zaterdag schildpadjes kijken in de oceaan; owja, en die prachtige vissen en koraal natuurlijk. Maar ook met duiken kan je zelfs op 1 spot heel andere belevenissen maken als je je laat verrassen door Ostracods (mosselkreeftjes met bioluminescence) of met UV-licht te duiken (sorry, van beide geen foto’s: te donker).
De grappigheden van het Papiamento zijn er ook weer:
-geen onderscheid tussen hij en zij; dus in de polikamer worden de meeste mannen benoemd met zij, maar grappig genoeg door mensen die erg hun best doen om wel onderscheid te maken, worden de vrouwen weer benoemd met hij;
-er kan een gesprek van 10 minuten tussen een collega en de secretaresse zijn over een status die zoek is maar zij weet van niets; zij heeft die status nooit gehad… Blijkt dat de polistatus hier ‘file’ heet, en de klinische status ‘dossier’ of ‘status’;
-velen noemen elkaar dushi, zo ook assistente tegen dokter, wat een gezelligheid.
En Bonaire is toch echt een kleine gemeenschap; voor je het weet loop/fiets/hardloop je op straat en zeg je met regelmaat steeds gedag tegen je patiënten (die dus wel erg goed bezig zijn met hun training en daarmee afvallen).
Nog 2 weken… Moet toch maar eens een bucket list gaan maken… Want de tijd vliegt als je lol hebt…